تفاوت شهرها

مدتی بود چیزی تو وبلاگم ننوشته بودم، امشب به این فکر کردم که یچی بنویسم. اما هیچ موضوعی تو ذهنم نیومد و به عبارتی حرفی واسه گفتن نداشتم. بیتشر فکر کردم و خواستم هرطور که شده چیزی بنویسم. به روزهای گذشته فکر کردم و دنبال اتفاقی خاص گشتم که بشه توصیفش کرد؛ هیچ اتفاق خاصی نیوفتاده بود. چند روزی هستش که سرما خوردم و هی خوب میشم باز دوباره بد میشم. همین سرماخوردگی هم عامل و هم بهانه خوبی شده که دیگه کارهای پایان سال توی خونه رو انجام ندم، همون خونه تکونی.

باز هم بیشتر فکر کردم و رسیدم به موضوع خرید های عید. اتفاق جالبی در مورد این خریدها برام افتاده بود و ترجیح دادم در مورد اینها بنوسیم.

حدود ۱۲ سال و شاید بیشتر میشه که ساری زندگی میکنیم، ولی هیچوقت نتونستم حس خوبی بهش داشته باشم. مقوله خرید لباس هم یکی از دلایلی هستش که باعث میشه از ساری بدم بیاد. به هنگام خرید لباس در شهر ساری شما ۲ نوع انتخاب داری: اول اینکه لباس های آشغال بخری، با قیمت معمولی (بیشتر از ارزش واقعی لباس). دوم اینکه لباس های معمولی تر و کمی بهتر رو با قیمت خیلی بالا بخری (قیمتی که اصلا منصفانه نیست). تو این مدت مغازه ای پیدا نکردم که اجناس خوب رو با قیمت معقول خودشون بفروشه. تکرار میکنم، متاسفانه این دو مقوله دو سر یک طیف نیستن و بینشون انتخاب های دیگه ای وجود نداره، تجربه بنده میگه گه این دو صرفا انتخاب های ممکن هستن. البته مطلق حرف نمیزنم و قطعا گزینه های دیگه ای هم وجود داره، اما اونقدر مشهود نیستن و چیزی که به چشم من اومده این بوده…

طی چند سال گذشته چندبار که برای مسافرت تهران رفته بودیم و بطور گذری چندتا مغازه رو دیده بودم، واسم تعجب آور بود که چرا لباس هایی به این خوبی با قیمت های مناسب هستن. همش سعی میکردم این قضیه رو بزارم کنار تجربه خرید خودم در ساری، ولی خب اصلا منطقی در نمیومدن. جدا از تهران، تو مشهد هم مثلا این قضیه صدق میکرد (نه به مشهودی تهران). طی این چند مرتبه، همش به خودم میگفتم دیگه هیچوقت نباید برم از ساری خرید کنم، تهران خیلی بهتره. ولی خب چند ماه که میگذشت، باز هم آدم فراموش میکرد و وقتی نیاز به چیزی داشتم از همینجا میخریدم.

تا اینکه امسال دیگه خودم تهران زندگی میکردم و چند سری برای خرید جاهای مختلف رفتم و دیگه قلبا ایمان آوردم که خرید لباس از ساری =دور ریختن پول. و فروشندگان لباس در ساری= یه مشت دزد! مثال میزنم؛ شهریور ۹۳ و نوروز ۹۴ یه مارکی از شلوار خریده بودم از مغازه ای به قیمت حدودی ۱۵۰-۶۰؛ هرچقددددر هم تلاش کردم بیشتر تخفیف نداد. ولی تو پاییز همین امسال (۹۴) با دوستام بیرون بودیم و اتفاقا تو ویترین مغازه ای همون مارک شلوار رو دیدم. به قصد مقایسه ی قیمت ها رفتم و پرسیدم: حراج تک سایز کرده بود ۵۰ هزار تومن! حالت عادی هم حدود ۱۰۰ هزار تومن. نکته اینجاس که از اونی رو هم که ۵۰ هزار تومن میفروخت قطعا سود میگرفت!

شنیده بودم که از اوسط بهمن تو تهران مغازه ها حراج میزنن و لباس ها رو میشه با قیمت های خوبی خریداری کرد. بیرون بودیم و اجناس و قیمت ها رو میدیدم، مثلا کفش های مارک های معروفی مثل فیلا و یا ریبوک رو وقتی تو حراج بودن میشد با قیمت هایی زیر ۲۰۰ هزار تومن خرید. حتی مغازه هایی دیدم که ۷۰% حراج زده بودن. یعنی مثلا پولی که تو ساری باید میدادم یه لباس متوسط به پایین میخریدم، میتونم برم تهران و یه جنس خوب بخرم. و آدم عاقل هم همینکارو میکنه.

به هرحال؛ این تو بمیری دیگه از اون تو بمیری ها نیست؛ دیگه از ساری هیچ خریدی نمیکنم!

پ.ن: حوصله ویرایش ندارم/