یادمه چند ماه پیش تصمیم داشتم یه بخشی تو وبلاگم درست کنم و تمامی آهنگ‌های مورد علاقه خودم (ترحیجاً همراه با متن) قرار بدم. تا یه جایی هم پیش رفتم، اما انگیزه‌م رو از دست دادم و دیدم خیلی کار وقت‌گیری هستش. از لئونارد کوهن هم شروع کرده بودم و لیستی ازش درست کردم.
و اما آقای کوهن. آشنایی من با موسیقی ایشون خیلی جالب بود. نمیدونم چرا تو این وبلاگ هرچی میخوام بنویسم آخرش ختم میشه با نامجو! شاید بتونم بگم تاثیرگذارترین فرد تو زندگی من -به‌غیر از خانواده- ایشون بوده. میگذریم. حقیقت اینکه یه مستندی از ایشون تهیه شده بود و در بخشی از این مستند، نامجو آهنگی پخش میکنه و میگه «خلاصه اینکه هرکار میخوایم کنیم رو قبلاً انجام دادن» (نقل به مضمون). بعد هم آهنگی بسیار گوشنواز پخش میکنه. من هم جذب آهنگ شدم و اسمش رو دیدم: Dance me to the end of love. آهنگ رو دانلود و بسیار گوش دادم. شیفته صدای خواننده شدم. آهنگ‌های بیشتری ازش دانلود و گوش کردم و دیگه طرفدارش شدم.
دیگه کوهن هم بخشی از آهنگ‌های مورد علاقه من رو از آن خودش کرده بود و جزو لیست‌های پخش بود. ولی چند روز پیش خبر ناراحت کننده‌ای منتشر شد که دلیل نوشتن این نوشته شد. «لئونارد کوهن درگذشت.» چیز خاصی از ایشون نمیدونم و مد نظرم نیست. اما دوست داشتم چیزی بگم و ادای احترام کرده باشم.
طبق معمول نوشته‌های این وبلاگ. در آخر هم چندتا از آهنگ‌های مورد علاقه‌م از ایشون رو به اشتراک میزارم. نکته جالب اینکه موقع دانلود کردن اونها، به اسم گلچین و greatest hits و امثالهم بوده. اما یه آهنگی بنام Here it is هم آقای کوهن منتشر کرده که تو اون لیست‌ها ندیده بودمش. بعد از فوت ایشون و مصاحبه‌ای که یکی از شبکه‌های خبری با نامجو کرده بود، ایشون گفت این آهنگ مورد علاقه من از آقای کوهن است. منم دانلودش کردم و غرقش شدم!
پ.ن: عنوان نوشته نام یکی از آهنگ‌های ایشونه.
