گاه نامه خوانده هایم

ترم دوم ارشد هم به زودی شروع میشه. برخلاف ترم یک که دروس پیش نیاز بودن و اهمیت چندانی نداشتن، به نظر میرسه حجم درسی این ترم بالاتر باشه و البته جدی تر. و این میطلبه که مطالب بیشتری خونده بشن. از طرفی، مقالاتی که در این مدت خوندم هم عموما از یادم رفتن و چیز خاصی ازشون در خاطرم نمونده. این یک طرف فضیه.از طرف دیگر قضیه؛ این ارکین، با تمام بی شعوریش حرکت زیبایی انجام داد و تو وبلاگش مشغول به نوشتن تجربیات درسی و تحقیقاتی اش هستش. بعید میدونم از عمد بوده باشه، یعنی خیلی ببخشید، شعور اینکارو نداره که از عمد حرکت قشنگی کنه، ولی خب کارش خوب بوده! 😐 یادمه از زمان کارشناسی تو کتاب های مختلف حرف از نوشتن خاطرات و تجربیات به شیوه های مختلف میزدند و تاثیر اون رو هم بسیار بالا میدونستن.حالا بنظرم این کار مزایای مختلفی میتونه داشته باشه:

• تمرین نوشتار خوبیه و توانایی های نوشتن آدم رو بالا میبره.
• نوشتن موضوعی باعث پردازش بیشتر اون تو ذهن آدم میشه و شانس در خاطر موندن اون و یا بازیابی مجدد اون رو افزایش میده. همچنین، متناسب به سبک های مختلف یادگیری (شنیداری، دیداری و عمل کردنی) هم میشه به این نتیجه رسید که نوشتن از موضوعی میتونه به یادگیری بیشتر اون کمک کنه.
• به نوعی خلاصه مطلب خوبی برای خودمون تهیه میکنیم که در جایی امن، همیشه در دسترس است.
• و مورد آخر که بنظرم خیلی هم مهمه، اینکه نوشتن مطالب نو و جدید در محیط مجازی ایران و فارسی بسیار پایینه و اکثر وبسایت ها به کپی مطالب موجود میپردازن. کافیه یه مطلب رو از وبسایتی بگیریم و سرچ کنیم، تا عین همون مطلب رو در وبسایت و وبلاگ های مختلف ببینیم. اگر هرکس به نوبه ی خود به چنین اقداماتی دست بزنه، مطالب مفید، مختلف و متنوعی در دسترس همگان قرار خواهد گرفت که سطح کیفی محیط مجازی ایران رو ارتقاء میبخشه.

حالا بنا به دلایل فوق و شاید هم بنا به برخی دلایل احساسی خودم، منم تصمیم دارم از این به بعد تا جایی که ممکنه خلاصه ای از مقالات و یا کتاب هایی که میخونم رو بنویسم. البته امیدوارم روندی که میخوام شروع کنم رو بتونم ادامه بدم و تو کار به نوعی ممارست داشته باشم.

از این رو، دسته ی جدیدی از مطالب تو وبلاگ ایجاد میکنم بنام خوانده هایم 😐 صرفا بخاطر اینکه لفظ خارجی بکار نبرم، ولی Research Diary خیلی قشنگ تره.

امیدوارم این کار هم برای خودم مفید باشه، و هم برای مخاطبینی که شاید یوقت گذروشون به وبلاگ من بیوفته. هرچند، راستش من اینکارو بخاطر خودم دارم میکنم.