کمی انصاف

متن رو با ما ایرانی ها شروع نمیکنم. نمیگم این خصیصه ی ایرانی ها هستش. نمیدونم مردم سایر کشورها هم چنین اخلاقی دارن یا نه، البته مهم هم نیست. مشکل من با بت سازی از افرادی که لیاقتشو ندارن، و یا تخریب افرادی که سزاوار این همه تهمت نیستند هستش.

مثال ها زیادن، چون قصد پرداختن به موارد ندارم، اسمی هم ازشون نمیبرم. مثلا خواننده ی رپ ای که نه آهنگ های خوبی داره، نه ریتم خوندن خوبی داره، نه قافیه بندی داره آهنگاش ، نصف آهنگاش هم مثل بقیه ققط داره من من میکنه، ولی یه تیکه از سرفه کردنش هم ضبط کنه به اسم آهنگ بده بیرون، همه میگن بهترینه ، منتظر همین بودم، تو خدایی و و و ! یا بازیگری که جز یک نقش هیچی بلد نیست، اما برای شنیدن تعریف و تمجید ها از ایشون ۲ تا گوش دیگه هم باید قرض کرد.

و اما موضوع اصلی که ۲ هفتس رو اعصابمه ناشی از سیل پیام های روشنفکر مابانه، دلسوزانه، موشکافانه و میهن پرستانه ی عده ای در این جوامع مجازی در مورد برنامه ی ماه عسل هستش. پیام هایی که از نثر حتی هم خارج شدن و به نظم هم درآمدند.

طی سال هایی که این برنامه پخش میشه، به تعداد انگشتان دست هم حتی به تماشای اون ننشستم. اما فکر کنم با ۲-۳ بار تماشای اون هم بشه تم محتوایی اصلی اون رو فهمید؛ مصاحبه با افراد خاصی که تغییراتی در زندگیشون پدید اومده (از دید من).

ایراد هایی که به نقد برنامه و مجری اون، احسان علیخانی، بیان میشه هزار ماشالله یکی دوتا هم نیستند. از هزینه ی دکورآرایی، بغض کردن ایشون و غمناک بودن برنامه شروع میشه، میره تا حفظ حقوق مهمانان برنامه و هزینه ی تهیه کنندگی و حتی ترویج بدبختی و موارد دیگه …

شخصا با بی انصافی مشکل دارم. عموم از این موارد خیلی مغرضانه هستند و ناعادلانه. من حامی این برنامه نیستم، ولی مشکلی هم با برنامه و یا مجری اون ندارم. اینطور که محتوای پیام ها بیان میکنن، تمام اتهامات هم بسوی علیخانی نشونه میرن و مخاطب همه پیام ها ایشون هستش، و نه برنامه ی ماه عسل.

با کمی انصاف، میبینیم دکور برنامه که واقعا چیز پیچیده ای نیست و به سادگی ساخته شده و بعید میدونم هزینه ی چندان چشمگییری داشته باشه که برای تامین اون علیخانی نیاز به لابی با برادر پاسدارش داشته باشه. و یا هزینه ی ساخت برنامه که مثلا ۱ میلیارد برآورد شده و اونو با خندوانه مقایسه میکردند که با بودجه اندک ساخته شده. و طوری بیان میشه که انگار تمام این ۱ میلیارد تو جیب علیخانی میره. همین دکور گران که گفته میشه خرج داره و یا تمام عوامل صحنه. مهمان هایی که از راه دور و نزدیک شرکت میکنند هزینه دارند، طبعا باید اسکان داده بشن و بسیاار موارد دیگر. امشب داشتم خندوانه میدیدم، به اندازه ی یک دقیقه از زمان برنامه مسابقه بود، آخرش ۱ میلیون هزینه ی جایزه ها بود!

دوستان عزیز، هزینه ی یک دکل نفتی تو کشور دزیده شده ، باهاش جک میسازین که با پیراهن راه-راه تو فلان کشور داشت راه میرفت، ولی از اینور علیخانی بخاطر بودجه ۱ میلیاردی برای تهیه ی برنامه ی ۱ ماهه میشه دزد و پول پرست و کاسب غم. بنظر من که این برنامه هرچقدر هم بد باشه، لااق دروغ نیست و واقعیته. اگر واقعا به هدر رفتن بودجه ملی اعتراض دارین، برید به صداوسیما هم اعتراض کنین که چندین برابر هزیه ی این برنامه ها رو صرف تهیه اخبار سانسور شده و انحرافی میکنه.

خونده بودم که چرا تو این برنامه افراد بدبخت بیچاره رو میارن. اینکارو میکنن که مردم بگن از ما بدبخت تر هم هست و سرگرم زندگی باشن و به داشته هاشون شاکر باشن. اما انصاف که به خرج بدیم، اگه هم افراد موفق و پولدار میاوردن، میگفتین ملت دارن از گشنگی میمیرن، اینا یه مشت پولدار عوضی مال مردم خور رو برداشتن آوردن تو تلویزیون که چی بشه؟ اینها مگه چند درصد از جامعه هستن؟ خودشون دارن به اختلاف طبقاتی تن میدن و … این برنامه تا اونجا که دیدم تبلیغ بدبختی نیست، افرادی رو نشون میداد که با وجود مشکلات فراوان، دست آورد های خوبی داشتن و تغییرات چشمگیری بوجود آوردن.

چند روز پیش متن دیگه ای خونده بودم، نویسنده خیلی سعی کرده بود ادبیاتی باشه، از نیچه نقل و قول میکرد. آخر حرفش هم این بود که آقای علیخانی (…) چرا اون پسر بچه ی بیچاره رو آوردی جلو دوربین، الان همه میدونن بدبخته، آبروش میره، تو جامعه نمیتونه سرش رو بالا بگیره و به همین خاطر علیخانی یه تاجر بدبختی هستش و فلان و فلانه … باز هم اگه بی غرض ورزی ببینیم، اون کودک هم حق انتخاب حضور و یا عدم حضور تو برنامه رو داشته. درسته بخاطر کمی سن شاید قدرت تشخیص مناسب رو نداشته باشه، اما به همین دلیل مشابه، این کودک سنگینی نگاه رو هم بعید میدونم متوجه بشه. اصلا این به کنار، چرا صورت مسئله رو پاک کنیم؟ “آدم بدبخت” رو نیاریم تو تلویزیون، که شناخته نشه و مبادا بعدا باهاش برخورد نادرستی بشه. این برخورد بد هم حتما باعث و بانیش ماه عسل هستش؟! بجای اینکه ماه عسلی نباشه که “بدبختی” رو به تصویر بکشه؛ نمیگم کاری کنین “بدبخت ای” وجود نداشته باشه، حداقل سنگینی نگاه های خودتونو از این افراد که میتونین بردارین؟

خلاصه اینکه؛ کمی انصاف چیز خوبیه. هرکی که هر پیامی مینوسه، حداقل خودش خوب از دل خودش خبر داره که مشکلش با چیه و از کجا نشات میگیره. مثل اون شاعری که ۱۰-۲۰ بیت شعر ضد علیخانی نوشته بود، تو همون بیت اول، اولین ویژگی ای که ازش ذکر کرد بچه خوشگل و همینطور چیزا بود! بین تمامی ویژگی های اینشو و برنامه اش، احتمالا برجسته ترینش برای شاعر ما ظاهر مجری بوده که اولین توصیفش رو خرج این ویژگی کرده. اگر ریز بین و حق جو هستیم، در تمام زندگی باشیم. نه اینکه بی دلیل کسی رو بزرگ و یا کوچیک کنیم.

* پ.ن: خداروشکر وبلاگم مخاطب خاصی نداره . وگرنه باید کامنت های فحشی که برو ماه عسلتو ببین و تو پسری یا دختر که اینقدر کف علیخانی هستی رو جواب میدادم!

۵ نظر

  • بقض نه بغض! 😐
    خوب نوشتی !
    ملت الکی انتقادات چرت و پرت می کنن!
    موندم چه مرگشونه

    خاک بر سرشون کنن.
    برن پی اچ دی ببینن بی خیال شن دیگه :/

    از طرف هاشم خواستم دو سه تا دری وری بهت بگم دلم نیومد -ـ-
    و من الله توفیق

    • A

      ضمنا؛ شایعه پراکنی نکن، غلط املایی نداشتم، درست بود 😀

    • A

      والا … رمز بی طرفی من همین پی اچ دی هستش! :))
      هاشم حقش بود الان پادگان باشه! الان آدم شده …

  • بر خلاف همیشه، باهات موافقم 😐
    خوب نوشتی 🙂 پی نوشتت عالی بود :))))

    • A

      حالا که موافقی؛ هوامو داشته باش :(( یکم به فکرم باش 🙁

دیدگاهی بنویسید