پارسال تو دانشگاه دوره کمکهای اولیه (یا همون هلال احمر) برگزار کرد و ما هم شرکت کردیم. بطور کلی دوره مفیدی هستش و برای همه لازمه که چنین دورههایی رو بگذرونند. میگن مدرک خوبی هم داره و قابل ترجمه هستش و تو مصاحبههای خارج کشور به نوعی مزیت براتون خواهد بود. اما خب، چون دیگه بهکار گرفته نمیشن و بطور خیلی فشرده در طول کلاس صرفاً شنیده میشن، احتمال فراموش کردنشون خیلی بالاست. بخصوص اینکه مفاهیم و اعمال انجام شده خیلی به هم شبیه هستند.
تو یکی از جلسهها خانم مدرس میخواستن در مورد گرفتن نبض توضیح بدن. اول گفتن که خودتون سعی کنین نبض خودتون رو بگیرین. در آخر تعداد رو از بچهها میپرسید آیا موفق شدن یا خیر، من گفتم چیزی حس نکردم. گفت خب حالا یاد میدم بعد تست کنین. اصولش و مکانهای کلیدی رو توضیح دادن و گفتن حالا مجدداً تست کنین، نبض بهتری نمیگیرین؟؟ در آخر به شوخی بهم گفت حالا نبض داشتی نه؟ گفتم بازم نه چیزی نبود 😐 خلاصه اون جلسه گذشت و آخر که داشتم از کلاس خارج میشدم گفت کم خونی داری؟ منم توضیح دادم که ساکن مازندران هستم و کمخونی خفیف اینجا شایع هستش. به هرحال، گفت بزار نبضتو بگیرم، آخر خودش هم با سختی چیزهایی رو حس کرد و گفت خیلی ضعیفه نبضت. نتیجهگیری اینکه، چیزی واسه از دست دادن ندارم، همین ۲تا تَپ تِپ تُپ نبض رو هم بیخیال میشم میزنم یه بلایی سر خودتون و خودم میارم.
از دیگر نکاتی که واسم جالب بود در CRP بود، همون احیای قلبی ریوی. چندتا نکته مهم در مورد CPR خب یاد گرفتم:
- تعداد ماساژها باید ۱۰۰ عدد در دقیقه باشه.
- سطح زیرین مصدوم باید کاملاً سفت باشه تا فشار رو جذب خودش نکنه.
- هر ۳۰ ماساژ، ۳ تنفس دهان به دهان. تنفس باید اونقدر قوی و ممتد باشه که قفسه سینه طرف بیاد بالا.
- و در آخر نکته جالب اینکه باید ۵ سانتی متر قفسه سینه پایین بره برای یک ماساژ خوب و موثر. و اینکه ممکنه دندهها بخاطر این فشار بشکنه که در اینصورت باز هم باید به ماساژ ادامه داد!!
یه تجربه دیگهای که داشتم این بود که ماساژ قلبی خیلی انرژی میگیره و همون یه دوره ۱۰۰ تایی هم واقعاً سخته و هرچی بیشتر پیش میری کیفیت ماساژها کمتر میشه. پس بهتره از یه نفر کمک بخوایم.
در آخر هم اینکه وظیفه امدادگر اولیه رو اشتباه نگیرین. ما قصد درمان نداریم و فقط میخوایم به حال مریض تا زمین رسیدن امداد و یا رساندن وی به بیمار رسیدگی کنیم و از وخیمتر شدن اوضاع جلوگیری کنیم و یا اینکه زمان بیشتری بخریم.
و در آخر هم یه عکس به یاد موندنی از جلسهای که در مورد گاز گرفتی ها صحبت میشد: